Ik vind het heerlijk vertoeven in veld en bos.
Dagelijks probeer ik te wandelen en mij met de natuur te verbinden.
Soms duurt het even, maar na een tijdje in de natuur, zit ik niet meer in mijn hoofd.
Ik kan namelijk nogal in mijn gedachten verzinken.
Niet per se dat ik altijd loop te piekeren, maar ik ben altijd bezig met wat ik nog moet doen, wat ik nog graag wil doen, wat ik zou kunnen doen, ... Het ratelt maar door en het staat niet stil.
En als ik naar die gedachten luister, dan ben ik dus constant actief, want dat koppeke van mij kan altijd wel iets bedenken om te doen.
Het begint 's ochtends met een veel te lang lijstje en voor ik het weet is de dag om, maar is mijn lijstje natuurlijk niet afgewerkt. Tijd voor mezelf of iets doen waar ik blij van word, is er niet van gekomen, want dat zou na het afgewerkte lijstje aan bod komen... Ik kan mezelf erg veel taken opleggen.
In de natuur gaan die gedachten nog heel even door, maar daarna maken ze plaats voor het waarnemen en het aanwezig zijn in het nu.
Al die kleuren om me heen, die vogels en geluiden.
Opeens ben ik alleen nog maar bezig met wat ik zie en wat ik hoor... En ik geniet ik, even niet denkende aan lijstjes, van alle pracht rondom me.
De laatste tijd wijk ik van het pad af. Ik vind het heerlijk, ik voel me als een kind op ontdekkingstocht. Ik sla wegen in die ik nog nooit bewandeld heb en ik geniet daar enorm van.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik mijn eigen weg wou inslaan, maar desondanks ben ik jarenlang keurig op het pad gebleven.
Sinds enkele jaren ben ik op ontdekkingstocht naar mezelf. Daarvoor paste ik me vooral aan aan de 'regels', zoals het hoort!
En ik kan je vertellen, dat zijn er veel. Ook heel veel onbeschreven regels en afspraken, die je zeggen hoe je moet leven en denken!
Bv. dat je een goed mens bent als je een harde werker bent... Want als je je uurtjes klopt en daarna thuis op de zetel gaat liggen, dan 'zijde maar ne luierik'. Liefst van alles poets je dan nog je huis of werk je in de tuin, of klus je als handige Harry allerlei dingen in mekaar... Als je maar aan het werk bent...
Dat verklaart mijn 'ik-moet-nog-gedachten'... Ergens heb ik mezelf wijsgemaakt dat ik hard moet werken om een goed en gelukkig mens te zijn.
Ik heb me lang aangepast aan deze onbeschreven regels en ik heb lang op de gebruikelijke paden gelopen. Maar het is meer en meer genoeg geweest!
Want waarom kies je ervoor alles netjes te volgen 'zoals het hoort'?
Om goedkeuring te krijgen van de ander, of misschien wel van jezelf. Het gaat om een beperkende gedachte. Als je het zo doet, dan ben je goed en dan ben je gelukkig. Raar, want zo heb ik dat toch nooit gevoeld...
Ik heb echter geleerd dat ik gelukkiger ben als ik andere wegen in sla. Als ik zelf kies wat goed voor me is. Als ik kies waar IK blij van word.
Dus ik ben die regels en gewoontes in vraag stellen. Doe ik het omdat ik er blij van word, of omdat het zo hoort, dus omdat ik denk dat het moet...? Meteen ontdekte ik dat ik vastgeroest zat in enkele patronen, puur omdat het zo hoorde.
Ik begon dus te selecteren en ik begon dus voor mezelf te kiezen. Ik luisterde eindelijk naar mezelf. Wat wil ik en wat vind ik? Welke weg wil ik in slaan?
En dat voelde zo bevrijdend!!! Mijn lijstjes werden vanzelf korter. Of ik koos de dingen die ik echt belangrijk vond op die dag, de rest kon later ook wel gebeuren!
Toch ben ik nu niet meteen een egoïstisch mens geworden. Ik leef vanuit respect en compassie voor de ander, maar ook voor mezelf...
Mezelf op de eerste plaats dan nog wel. Als je eerst voor jezelf kan kiezen en zelf in balans bent, dan ben je automatisch vrolijker en liefdevoller naar je medemens toe. Je doet het dus niet alleen voor jezelf, maar ook voor de ander. Niks egoïstisch aan toch?
Natuurlijk is het niet altijd even simpel. Natuurlijk vind ik het vaak moeilijk om voor mezelf te kiezen. Want doen zoals het hoort, is toch altijd veel makkelijker. En dan kies ik wel eens het pad met de minste weerstand.
Maar dat voelt echt niet zo vrij als mijn eigen pad waarvoor ik ook zou kunnen kiezen.
Beetje bij beetje kom ik er wel...
En ondertussen genieten van die prachtige natuur om me heen. De reis is even belangrijk als de bestemming...
<3 Ellen <3
(Foto: Bocholt, 2016)
Reactie schrijven