Dankzij mijn proces met Kleuren-Wijs, heb ik mij terug kunnen verbinden met mijn Innerlijke Kind (I.K.).
Daardoor sta ik veel dichter bij mezelf en voel ik me zoveel beter en rustiger.
Ik kies meer en meer mijn eigen weg en ik durf me al stilaan buiten de gebaande paden te begeven.
Ik schrijf bewust ‘stilaan’, want mijn hele leven heb ik netjes geprobeerd om op die paden te blijven en dat is natuurlijk de gemakkelijkste weg, ook nu nog.
Maar voor mij voelt het niet juist en mensen die mijn kennen, weten dat ik wel al eens tegen de richting in durfde te lopen. Maar toch altijd netjes op dat pad…
Nu ik in verbinding ben met mijn I.K., voel ik dat mijn weg daar niet ligt. Ik voel me vrijer om nieuwe wegen in te slaan, om mijn eigen ding te doen, om Gans-Eigen-Wijs te zijn. Daar ben ik nu heel voorzichtig aan begonnen.
Graag wil ik mensen helpen om ook voor zichzelf te kiezen, om ook weer die verbinding met zichzelf aan te gaan.
Maar vaak vind ik het toch spannend om over mijn I.K. te beginnen, want klinkt dat niet te zweverig?
Voor mij natuurlijk niet, maar hoe klinkt dit voor iemand anders? Ik merk dat een stukje van mij nog moeite heeft om zich vrij te uiten over spiritualiteit.
Jammer genoeg beperkt me dat dus ook in mijn vrijheid, het houdt me tegen, zoals een hindernis op mijn pad.
Vandaag wil ik hierin groeien, ik wil weer een stapje verdergaan!
Ik wil graag duidelijk maken wat de term “Innerlijk Kind” voor mij betekent en dat het niet “zweverig” is:
Een jong kind is nog heel puur en weet heel goed wat het voelt. Het is klaar om te ontdekken en gaat daar voluit voor. Het komt obstakels tegen en uit zijn emoties dan, zonder daar verder over na te denken.
Het geeft liefde en ontvangt liefde en dat is mooi in evenwicht.
Hoe ouder dit kind wordt, hoe meer het gestuurd wordt in zijn gedrag.
Emoties mogen niet meer zo geuit worden, want het is nu toch al groot … Het hoeft niet meer zo flauw of kinderachtig te doen…
Als het kind zijn emoties toch sterk uit, dan wordt het afgekeurd op zijn gedrag. Steeds meer gaat een kind zijn emoties dus afremmen en zijn gedrag aanpassen om goedkeuring en liefde te ontvangen. En zo gaat een kind zich steeds meer naar de norm gedragen en steeds minder naar zichzelf luisteren. Het geraakt stilaan die verbinding met zichzelf kwijt en weet op den duur niet meer wat hij of zij echt voelt of graag wilt.
Natuurlijk hoeft dit niet voor iedereen zo te zijn, sommige mensen zijn sterk genoeg om toch dicht bij zichzelf te blijven. Ook vele Nieuwetijdskinderen, die als ‘moeilijke kinderen’ worden gezien, zijn juist zo ‘lastig’ omdat ze in verbinding met zichzelf blijven en zich niet naar de norm gaan gedragen.
Wij bepalen wat goed is voor deze kinderen, terwijl ze zelf heel vaak weten wat ze nodig hebben.
Ikzelf was heel gevoelig voor de goedkeuring van de ander.
Ik had me zodanig aangepast, dat ik mezelf helemaal was kwijtgeraakt.
Toen ik mezelf voorstelde in de eerste Kleuren-Wijs workshop, weet ik nog dat ik vertelde dat ik eigenlijk helemaal niet wist wie ik was.
Ik vertelde dat ik precies een stuk zelfontwikkeling gemist had. Ik wist niet meer wat ik wilde en ik was daardoor onrustig vanbinnen. Die onrust zorgde ervoor dat ik altijd op zoek ging. Op zoek naar rust, eigenlijk op zoek naar mezelf.
En ik heb mezelf nu eindelijk gevonden, ik ben rustig vanbinnen!
Ik ging terug op zoek naar het kind in mij.
Naar dat kind dat nog niet aangepast was aan de norm.
Dat kind dat nog heel puur was.
Ik luisterde naar wat dit kind voelde en graag wou.
Doordat ik dit kind terug een stem gaf, liet het zich steeds meer kijken
Het heeft een hele tijd geduurd voordat het mij kon vertrouwen, want maar al te vaak koos ik toch voor die goedkeuring van de ander in plaats van voor mijn pure Innerlijke Stem.
Dan was mijn kleine meisje natuurlijk erg verdrietig.
Want ik had haar mijn hele leven lang al weggestopt en genegeerd en dat voelde niet meer goed.
Ik ging mijn best doen, om te luisteren, om te voelen wat ik echt wilde.
Zo groeide er een mooie samenwerking tussen ons.
Mijn volwassen ik en mijn Innerlijk Kind.
Als ik maar luister naar haar, dan weet ik wat me gelukkig, blij en vrij maakt.
Als ik me weer aan het aanpassen ben, dan voel ik het, dan laat mijn Innerlijke Stem zich horen en ontstaat er een innerlijke strijd.
Natuurlijk is het niet altijd simpel en kom ik veel valkuilen tegen op mijn pad.
Want ja, naast de begane paden is het niet altijd gemakkelijk en kan de weg hobbelig zijn.
Maar ik ben me sneller bewust van deze valkuilen.
Ik groei in ik blijf me ontwikkelen.
Ik voel mijn waarde en ik voel liefde voor wie ik ben.
Daardoor ben ik niet meer zo afhankelijk van de liefde van anderen en hoef ik mijn gedrag daar dus ook niet op af te stemmen.
Ik voel me vrij!
We bezitten allemaal dit Innerlijke kind, een Innerlijke Kern, een Innerlijk Weten, hoe jij het ook wil noemen!
Het gaat dus om dat buikgevoel dat ons de waarheid vertelt.
Is dat zweverig?
Hopelijk kan je je Innerlijk Kind ook ontdekken. Als je wil, help ik je daar graag bij, op mijn Gans-Eigen-Wijze manier!
https://www.facebook.com/ganseigenwijs/
(foto: Sint-Truiden, 2016)
Reactie schrijven